Być żoną

Małżeństwo to sakrament święty. Święty... słowo odbija się echem w mojej głowie. Dotykam obrączki na serdecznym palcu, patrzę na jej kształt i nagle dociera do mnie mocno, że jest ona taką złotą aureolą, która ma świecić nieustannie nade mną i moim mężem, przypominając nam o tym, dokąd zmierza nasza wspólna wędrówka przez życie.

Moja aureola ma  15 lat. Dzięki Bogu miałam przez ten okres tyle siły i miłości, by nie zdjąć jej z palca. Z jej blaskiem bywało różnie, bo bycie żoną to strasznie trudne zadanie. Zadanie, którym jest troska o Miłość. 

Niedawno zrozumiałam, że ta Miłość to Bóg, który  obecny w małżeństwie, przemieni wszystko i podniesie z każdego upadku, z ludzkich słabości i grzechów. Tylko On zna się na tym najlepiej. Nie ja, nie mąż, którzy nosimy w swoich sercach własne pomysły na związek i życie, ale ON, Ten, który uczynił nas jednym ciałem.

Tak trudno zawierzyć, zrezygnować z siebie, zaufać i przyjąć Bożą Miłość w małżeństwie. Ciężko jest pracować  nad swoją  postawą, doskonalić się i wzrastać, a co dopiero robić to wspólnie, w związku, który jest święty, a my tacy niedoskonali...

 Nie raz cierpiałam, chcąc na siłę uświęcić męża, nie raz myślałam, że to  ja jestem wspaniała, a on ma tyle do zrobienia. Wzniosłe zamiary, marnowanie czasu i siły... Szukałam wielu sposobów, aby być szczęśliwą żoną. Przez wiele lat wybierałam różne ścieżki, oczekując chwały na końcu każdej z nich, znajdując wciąż niedosyt, pustkę i samotność. Wiele lat błądziłam, sądząc, że znajdę lepszą drogę, że zmienię męża na doskonalszego... Niejednokrotnie nie miałam już pomysłu na to, jak być dobrą żoną. Jakiś czas temu, chlipiąc pod nosem z bezsilności, spojrzałam na obrączkę i przypomniałam sobie słowa przysięgi złożonej mężowi: ślubuję ci Miłość... i zrozumiałam, że to Bóg jest tą Miłością.   Bez Boga nie ma  udanego małżeństwa. To Boża Miłość przemienia mojego męża, doskonali go, jednoczy nas i stawia na właściwej ścieżce, podnosi z upadków.

Być żoną, to pragnąć Boga w sercu swojego męża. Być żoną, to pielęgnować w sercu płomień Miłości Bożej, chronić go i podsycać. Uczę się wciąż tego, że wszystko, co czynię, przeżywam i myślę, ma być wypełnione Bogiem. ON ma być na pierwszym miejscu, żeby wszystko inne było na właściwym miejscu i we właściwym czasie. Tylko ON jest w stanie odbudować wszystko to, co przez własną pychę, dumę  słabość i brak ufności zepsuliśmy. Być żoną, to czujnie troszczyć się o wiarę, nadzieję i miłość w sercu swoim i męża.

Tylko Bóg ma taką siłę i moc, która sprawi, że nasze obrączki będą świeciły niezwykłym blaskiem, a woń Jego Miłości w nas zachwycać będzie swoją  słodyczą.

Photo by Peter Ovralov on Unsplash